O actual solar de PONTESA está feito co aterraplenamento dun pequeno promontorio e veigas (duns 26.000 m2) que coa construción dunha nova variante da estrada nacional 550, ficou illado entre esta, a ría, e as desembocaduras dos ríos Verduxo e Ulló, ao que se lle engadiu un pequeno recheo no extremo sudoriental (duns 2.000 m2) e outro moito máis grande (duns 32.000 m2) no noroccidental. A parcela adáptase a percorrido da N-550, resultando unha forma de "búmerang", na que, esquematicamente, dúas grandes pezas rectangulares (cun ancho duns 120 m, e un largo de 215 m, a noroccidental-, e de 185 m, a sudoriental), están unidas por un sector en forma de "abano", cun ángulo de 33º. No extremo sur, se lle engade outra parcela con forma de abano, con menos ángulo, e máis estreita (100 m). A lonxitude da parcela é duns 570 metros no lado da estrada, e de 440 no lado do mar. A groso modo, os 14.000 m2 da primeira edificación da factoría, así como uns 5.000 m2 da ampliación do ano 1962, foron feitas sobre a terra firme, é unicamente foi erixida sobre terreo de recheo a longa nave que corre paralela a estrada. Así mesmo, a parte do aterraplenamento é un chisco máis elevada que a de recheo, resultando un pequeno desnivel dun par de metros en sentido SE-NO.

O edificio de PONTESA conta cunha arquitectura moi moderna e funcional. Os elementos sustentadores, contrafortes, piares e arcos feitos de formigón armado, foron disposto para crear un módulo duns 15x6,3 metros e unha altura duns 10-11 metros no intradós, que repetido sucesivamente nun mesmo sentido, crea un grupo de naves de desenrolo lonxitudinal facilmente ampliables.

A cuberta, de fibrocemento ondulado (con amplos sectores de fibra de vidro translúcida), susténtase sobre os arcos e un gran número de viguetas lonxitudinais. Basicamente, os piares son de dous tipos: uns máis robustos, de sección rectangular e duns 1,2x0,5 metros, que se dispoñen na liña central,entre a 3ª e 4ª nave, e outros máis lixeiros, de 0,5x0,5 m, entre as naves interiores; os contrafortes exteriores, tamén de sección rectangular, teñen un desenrolo trapezoidal, moito máis grosos na base (duns 1,6x0,5 m) que na cima, e así mesmo están levemente inclinados cara o interior. Mención especial merece a composición dos arcos, moi rebaixados, e compostos de dúas pezas de formigón prefabricadas e incardinadas cun orixinal sistema semellante a unha rótula.

As fachadas subordínanse á orde imposta polos elementos sustentadores, ata o punto, de que nas fachadas laterais os contrafortes sobresaen sobre os lenzos. Estes lenzos exteriores tamén están composto por un elemento modular, composto por un zócolo de albanelaría (revestido de falsa cachotería cara o exterior) duns 1,4 metros de alto, sobre o que se colocan tres cristais duns 1,5x0,7 sobre alma de formigón armado, ata chegar un pouco por debaixo da liña de cornixa, onde se remata con tapia de tixolo revestimento de cemento. No caso das fachadas laterais, os vans son cubertos enteiramente por lenzos onde o módulo repítese 9 veces; mentres que nas apicais, sobre o zócolo continuo, érguense 3 cristaleiras de 6 módulos, entre as que se coloca un falso piar de tapia de tixolo; nestas vans apicais, a tapia de tixolo revestido prolóngase ata a liña de intradós. Nos laterais, a cuberta ondulada remata nunha ampla cornixa de formigón que sobresae dos lenzos da fachada e a prominencia dos contrafortes. As tapias, actualmente en verde claro, noutro tempo estaban pintadas de branco.

Descoñecemos quen foron, arquitectos ou enxeñeiros, que deseñaron ou asinaron os planos das dúas fases de PONTESA; unicamente, podemos dicir que o deseño do portalón e caseta de acceso é atribuída ao ilustre Agustín Pérez Bellas, e que na prensa da época, sinálase a Moisés Álvarez junior e a Pedro González Fusé como os responsables da parte de enxeñería. Amais, podemos sinalar que as pezas de formigón pretensado foron feitas por "Pretensados do Louro SL" ("Viguetas Castelo"), e que a firma arousán "Atlántica SL", de construcións metálicas e instalacións industriais, tamén tiña como cliente a PONTESA.

Podemos diferenciar tres partes no edificio principal, coincidentes coas tres fases construtivas:

- Edificación orixinal. Construída entre o 1958 e o 1960. Composta por 6 naves, cun ancho total duns 90 metros, e un desenrolo lonxitudinal no 1ª grupo de 3 naves duns 150 m, e de 165 m no 2º, do que resulta unha planta duns 14.200 m2 . No saínte do 2º grupo de naves, entre o 2º e 3º módulo, eríxese un cubo duns 17 metros altura e 45x6 m de planta, con 2 sobrados; o extremo nororiental deste cubo revestido de falsa cachotería, e que na fachada que da cara a entrada conta con elementos rechamantes como o logo de PONTESA, unha vidreira de desenrolo vertical e dous mastros que sobresaen sobre a cuberta plana; sinalando que este é o espazo central, de referencia, ao que dirixirse: as oficinas da factoría. No interior deste volume hai algunhas divisións e entreplantas (vestiarios, comedor, laboratorio, almacéns,...), pero o principal é un gran espazo diáfano no que tempos acollía fornos, máquinas e obradoiros.

- Primeira Ampliación. Iniciada no 1962, co obxecto de ampliala sección de vitrificación. Esta "pequena" ampliación  duns 5.100 m2, foi o comezo dun proxecto maior que permitiría que a factoría acadase o "medio quilómetro de longo" . Este volume, está formado por dúas seccións de características distintas. Unha primeira con forma de "abano", cunha amplitude duns 33 graos e un radio de 90 metros; as dúas primeiras naves prolongan as naves e formas da factoría orixinal seguindo a curva da N-550; en troques, a 3ª e 5ª nave rompen o módulo estrutural empregado no resto da edificación, cuns grandes piares con forma de trapecio invertido que sobresaen un par de metros sobre as outras, e sobre os que se apoia unha armadura de celosía e a cuberta (de 2 augas, tamén de fibrocemento) de tal xeito que se crean unhas amplas e luminosas galerías nos flancos; as naves 4ª e 6º (moi exigua esta última) tamén teñen armadura de celosía e cuberta a 2 augas, pero teñen a altura ordinaria. Na segunda sección, de apenas 19 metros de desenrolo, recupérase o módulo e volumes da edificación orixinal, pero, co engadido dunha 7ª nave, de tal xeito que se acadan os 105 metros de ancho; así mesmo, nesta parte, dado o desnivel entre a parte de desmonte e a de recheo, créanse uns sotos, con aceso mediante un portalón para vehículos rodados. 

- Segunda Ampliación.  Descoñecemos a data exacta de execución desta ampliación, pero debeu acontecer a comezos dos anos 70. Trátase dunha prolongación da 1ª nave duns 170 metros de longo. Nesta ocasión, aproveitase o desnivel da parcela para crear un soto, que no lado da explanada do recheo ten varios portalóns para rodados. Así pois esta nave ten dúas plantas completas duns 2.600 m2 cada unha: a superior para fabricación e almacenaxe das pezas soltas; e o inferior para a almacenaxe e expedición da mercadoría empaquetada. A única diferenza construtiva deste "apéndice" respecto ás feitas anos antes atópase no cumio do arco, que en vez de ter a claraboia de chapa translúcida, ten unha pequena bufarda coa función de respiradoiro; dado que ambos laterais teñen vidreiras ao exterior a luz natural inunda todo o espazo.

A suma total (aproximada) da superficie construída útil (contando entreplantas, sotos e os 2 sobrados das oficinas) do edificio principal de PONTESA estará arredor dos 26.500 m2.

Amais cabe sinalar os seguintes espazos e pequenas edificación:

- A caseta da entrada e enfermería. Como dixemos, deseñada por A. Pérez Bellas. A entrada conta cun aceso separado para peóns e vehículos, e ambos portalóns son de reixa e chapa de metal, pintadas nun xogo xeométrico bicolor; xogo que se repite no valado exterior, pero en troques de chapa metálica soldada, trátase de ousadas formas de formigón. A caseta en realidade son dous estancias independentes baixo unha mesma placa de formigón duns 190 m2 con forma de "L": a estancia máis grande (duns 90 m2), está disposta cara o exterior da parcela, i está dividida para servir enfermería e como recepción das persoas de a pé,servindo a placa de formigón de marquesiña; xa no interior, hai unha garita para o control dos vehículos rodados.

- O estacionamento. A esquerda da entrada, en tempos, foi unha explanada parcialmente axardinada na que  había unha ancha pista de xabre; hoxe en día atópase en proceso de renaturalización. No extremo sur hai un peirao de rampla de pedra duns 30 metros de longo e 4 de ancho.

- A explanada do recheo noroccidental. Un gran espazo chairo e rectangular duns 18.000 m2, que foi paulatinamente reenchido nos primeiros anos de PONTESA. En orixe non era máis que unha reserva de solo para os proxectos de Moisés Álvarez, pero tralas dúas ampliacións, e coa apertura de sotos e peiraos de descarga, a explanada de terra colleu a función de espazo de manobra para os camións de carga, así como de deposito de entullo. Esta explanada ten dúas vías de acceso: un directo a través dun amplo portalón no extremo noorcidental, e outro pola rúa que percorre o bordo sudoriental da fábrica. No extremo noroccidental, hai un sector reservado para os depósitos de combustible. Unha vez terminada a vida industrial de PONTESA, esta explanada foi asfaltada para favorecelo seu uso loxístico.

- A explanada norte. Da outra beira da estrada N-550, e coa liña de ff.cc. coma límite norte, PONTESA contaba cunha explanada duns 21.000 m2. Nos anos 60 foi paulatinamente recheada, e no sector noroccidental fíxose unha pista de atletismo, posteriormente anulada par construír unha caseta duns 320 m2, e xa máis recentemente un cuberto de semellantes dimensións; momento no que tamén se asfaltou parte da explanada. O extremo sudoriental, o inmediato a entrada principal da fábrica, foi gradualmente "colonizado" como estacionamento para o persoal; a este sector está conectado cun paso a nivel co barrio da Rabaleira de Pontesampaio.